(uit Il Buon Consiglio n. 33, aprile 2015, gedeeltelijk en vrij vertaald)
‘Pastoraal’ is nu, ten onrechte, een synoniem geworden van laksheid en permissiviteit. Om heden ten dage ‘pastoraal’ te zijn, moet de herder eigenlijk een slechte herder zijn, die de kudde de volledige vrijheid laat, zelfs als ze daardoor verdwaalt en door de wolf verslonden wordt. Een echte en authentieke pastorale zorg daarentegen laat niet na om de zielen te waarschuwen voor gevaren en dwalingen, vooral in morele zaken en in concrete aangelegenheden. In de loop der jaren hebben we ons gerealiseerd dat zelfs goede katholieken die in woorden en in hun bedoelingen trouw willen zijn aan de christelijke moraal, geleidelijk, als door een osmosewerking, de geest van de wereld aannemen. De wereld heeft nooit de geest van Jezus Christus gehad, en Christus nooit deze van de wereld; vandaag de dag nog minder. Laten we dus gebruik maken van deze ruimte die De Goede Raad ons biedt, om onze lezers goede raad te geven opdat ze de geest van Christus behouden, en die van de wereld verwerpen.
HUWELIJK EN GEZIN
Ongehuwd samenwonen
Het aantal kerkelijke huwelijken neemt af – sterker nog: stort in. Dit komt omdat het idee van het huwelijk, dat de natuurlijke basis en het fundament van elke menselijke samenleving is, bestreden wordt. En zo volgen de katholieken jongeren dan de mode van het ongehuwd samenwonen. Ze besluiten, voordat ze trouwen, of zonder plan om te trouwen, om “samen te wonen”. De ouders, gewild of ongewild, accepteren meestal de stand van zaken, verschaffen de nodige materiële middelen en verwelkomen de samenwonenden in de familie. Ouders en kinderen vernietigen zo het hele idee van huwelijk en gezin. De kinderen die (misschien) uit samenwonenden geboren zullen worden, hebben niet de zekerheid dat ze hun ouders voor altijd bij zich zullen hebben. Merk op hoe de duivel zijn eigen belangen goed behartigt: vaak zijn de samenwonenden, die uit elkaar zouden moeten gaan, stevig bij elkaar. Zodra ze echter trouwen, gaan ze uit elkaar! Het spreekt voor zich (spreekt het voor zich?) dat de biechtvader geen absolutie kan geven aan samenwonenden, zelfs niet als ze van plan zijn te trouwen, als ze niet eerst uit elkaar gaan.
Getrouwd… voor de wet
Het zogenaamde burgerlijk ‘huwelijk’ is een uitvinding van de Revolutie: het komt van het protestantisme, waarvoor het huwelijk slechts een burgerlijke aangelegenheid is, en van de Franse Revolutie die God loochende. En toch zien we dat zelfs praktiserende katholieken, enkel een burgerlijk ‘huwelijk’ afsluiten, vooral in het geval van de mislukking van het vorige (maar, enige echte) huwelijk. Zo’n burgerlijk ‘huwelijk’ is voor de gedoopte katholiek absoluut ongeldig. En dat niet alleen: in de praktijk wordt, publiek en officieel, de wet van de Kerk en in het geval van een tweede ‘huwelijk’ na een scheiding de wet van God geschonden. Men erkent, ja zelfs men gebruikt, een “wet” die door de vrijmetselarij werd gewenst om God en de Kerk te trotseren. Door hen die ‘hertrouwen’, wordt de onontbindbaarheid van het huwelijk geloochend. Wat ongelooflijk is, is dat zelfs trouwe rooms-katholieken gewend zijn geraakt aan het kwaad: ze wonen deze ceremonies zonder scrupules bij, vieren de ‘echtgenoten’, treden op als getuigen … Zijn ze bang om iemand te beledigen? Waarschijnlijk. Maar wie denkt er nog aan de beledigingen God aangedaan ?
Scheidingen en echtscheidingen
Katholieke gelovigen aanvaarden dat het huwelijk onontbindbaar is (het is overigens een natuurlijke waarheid, herhaald door Christus). We hebben het niet over de modernisten die wachten op de volgende synode om te zien of deze Gods wet zal veranderen. Maar, is het zelfs bij traditionele katholieken niet gebruikelijk geworden om de Staat (de seculiere staat, vijand van God en van de Kerk) niet alleen een uitspraak van scheiding van tafel en bed, maar zelfs van een echtscheiding te vragen ? Men beweert dan dat deze uitspraak alleen burgerlijke gevolgen heeft, en dat men de intentie niet heeft om een nieuw (ongeldig) huwelijk af te sluiten. En het zij zo. Maar als men op andere manieren de burgerlijke gevolgen kan verkrijgen die rechtmatig vereist zijn, waarom neemt men dan zijn toevlucht tot een goddeloze, antichristelijke en schandalige wet ?
De ‘katholieke’ echtscheiding
De ultra-progressieven hebben voorgesteld dat de katholieken zouden kunnen hertrouwen. Conservatieven zeiden nee, het volstaat om de nietigverklaring van het huwelijk gemakkelijker te maken. Gemakkelijker? Met de nieuwe nietigheidsgronden waarin het ‘wojtyliaanse’-wetboek voorziet (de beruchte psychologische onvolwassenheid), worden bijna alle mislukte huwelijken nietig verklaard. De ultra-progressieven hebben tenminste de oprechtheid om de dingen te benoemen zoals ze werkelijk zijn, en een echtscheiding, echtscheiding te noemen.
Familie en anarchie
Het gezin is een gemeenschap en zoals in elke gemeenschap wordt de eenheid door het gezag gegarandeerd. In het gezin is dat het gezag van God over de man, van de man over de vrouw, van de ouders over de kinderen. Maar net als in de samenleving, zo ook in het gezin, is het gezag machteloos of berustend. De ouders zijn bang om hun kinderen iets op te leggen. De vrouwen – ooit de steunpilaar en steun van het gezin – voelen zich vaak vernederd door hun rol als echtgenote en moeder. Herlezen we de brief aan de Efeziërs, hoofdstukken 5 en 6:
Weest dus navolgers van God, als zijn geliefde kinderen; en leeft in liefde naar het voorbeeld van Christus, die ons heeft liefgehad en Zich voor ons heeft gegeven als gave en offer, tot een lieflijke geur voor God (…) Ziet dus nauwlettend toe, hoe ge u gedraagt: niet als dwazen, maar als wijzen; benut de gunstige gelegenheid, want het zijn kwade tijden. Weest daarom niet onverstandig, maar tracht de wil des Heren te verstaan (…) Weest elkander onderdanig in de vreze van Christus. Gij vrouwen, weest onderdanig aan uw mannen, als aan den Heer. Want de man is het hoofd van de vrouw, zoals Christus het Hoofd is der Kerk, Hij die de Verlosser is van het Lichaam. Welnu, zoals de Kerk onderdanig is aan Christus, zo moeten in alles de vrouwen het zijn aan hun mannen. Gij mannen, hebt uw vrouwen lief, zoals Christus de Kerk heeft liefgehad. Hij heeft Zich voor haar overgeleverd: om haar te heiligen en te reinigen door het Waterbad, vergezeld van het woord; om Zich de Kerk te bereiden als een heerlijke bruid, zonder vlek of rimpel of iets van die aard, maar heilig en zonder enige smet. Zo moeten ook de mannen hun vrouwen liefhebben als hun eigen lichaam; wie zijn vrouw bemint, heeft zichzelf lief. Welnu, niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat; maar hij voedt en verzorgt het, zoals ook Christus het doet met de Kerk, omdat we de ledematen zijn van zijn Lichaam. “Daarom zal de man vader en moeder verlaten, en zich hechten aan zijn vrouw; en die twee zullen één vlees worden”. Dit geheim is groot; ik bedoel: zijn verhouding tot Christus en de Kerk. Maar hoe het ook zij: ieder van u moet zijn vrouw liefhebben als zichzelf, en de vrouw moet eerbied hebben voor den man. Gij kinderen, weest gehoorzaam aan uw ouders in den Heer; want dit is uw plicht. “Eer uw vader en uw moeder”, dit is het eerste gebod, waaraan de belofte verbonden is: “opdat het u goed moge gaan, en ge lang moogt leven op aarde.” En gij vaders, verbittert uw kinderen niet, maar voedt ze op in de tucht en in de vermaning des Heren.
Het heidendom van gisteren en vandaag
Brief aan de Romeinen, 1, 24-32:
Inderdaad, Gods toorn daalt neer uit de hemel over al de goddeloosheid en ongerechtigheid van de mensen, die door hun ongerechtigheid de waarheid onderdrukken. Immers, wat men weten kan over God, kan ook door hèn worden gekend; God toch heeft het hun duidelijk gemaakt. Want zijn onzichtbaar Wezen, zijn eeuwige Macht en zijn Godheid zijn van de schepping der wereld af bij enig nadenken uit het geschapene duidelijk te kennen. Te verontschuldigen zijn ze dus niet. Want ofschoon ze God hebben gekend, hebben ze Hem niet als God geëerd of gedankt; maar hun bespiegelingen zijn uitgelopen op niets, en hun onverstandig hart werd verduisterd. Ze noemden zich wijs, en werden dwaas; de glorie van de onsterfelijke God hebben ze verruild voor een beeld, dat lijkt op een sterfelijke mens, op vogels, op viervoetige en kruipende beesten. Daarom heeft God naar de lusten van hun hart hen prijsgegeven aan onreinheid, zodat ze hun eigen lichaam onteren. Ze hebben de waarheid van God verruild voor de leugen, en liever het schepsel geëerd en gediend dan de Schepper, die geprezen moet worden in eeuwigheid! Amen. En daarom heeft God hen overgelaten aan onterende driften. Hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang met de tegennatuurlijke verwisseld; en ook de mannen hebben de natuurlijke omgang met de vrouw laten varen, zijn in lust voor elkander ontvlamd, en mannen plegen ontucht met mannen. Zó hebben ze in zichzelf het verdiende loon voor hun afdwaling ontvangen. En daar ze de kennis van God hebben versmaad, heeft God hen overgeleverd aan hun smadelijke instincten, zodat ze doen, wat niet past: vol zijn ze van allerlei ongerechtigheid, boosheid, hebzucht en slechtheid; vol van afgunst, moordlust, twist, bedrog en gemeenheid; lasteraars zijn het, kwaadsprekers, godvergeten, onbeschaamd, verwaand, grootsprekers en zinnend op kwaad; ongehoorzaam zijn ze aan hun ouders, onbezonnen, onbetrouwbaar, harteloos en onmeedogend. En terwijl ze weten, dat God heeft verordend, dat wie dergelijke dingen doet, de dood verdient, bedrijven zij ze niet alleen, maar schenken hun bijval aan hen, die ze doen.
Doop
De Kerk gebiedt katholieke ouders hun kinderen zo spoedig mogelijk, ”quamprimum”, te laten dopen. Ooit werden de kinderen gedoopt op de dag van hun geboorte, of de dag erna. Door het neomodernisme, waarvoor de doop niet nodig is voor verlossing, is men er inmiddels aan gewend geraakt het doopsel een maand of zelfs meerdere maanden uit te stellen. Vele ouders laten hun kinderen niet meer dopen, onder het voorwendsel dat zij zelf zullen beslissen als ze volwassenen zijn. Daarmee ontzeggen de ouders aan hun kinderen het bovennatuurlijke leven van de genade en de christelijke opvoeding. Wachten ze dan ook voor hun kinderen te zorgen tot deze beslissen of zij willen eten, voor zichzelf zorgen, naar school gaan… Helaas verspreidt zich zelfs onder de traditionele katholieken de slechte gewoonte om het doopsel meerdere weken, zo niet een maand en soms zelfs langer uit te stellen. Natuurlijk is de priester niet langer de parochiepastoor die in de buurt woont. Maar, in de toediening van het sacrament kan en moet zo snel mogelijk worden voorzien, “quamprimum”.
SCHOOL, DOOD EN VRIJMETSELARIJ…
De seculiere school
Vele ouders moeten het vaststellen: hun kinderen, christelijk opgevoed, vallen van het geloof af. Waarom ? Daar zijn veel redenen voor. Een van deze is ongetwijfeld het probleem van de school. Het is geen toeval dat de vrijmetselarij altijd voor de seculiere school (d.w.z. atheïstische) heeft geijverd. De seculiere school van weleer verdreef God buiten haar muren, maar ze prentte tenminste nog respect in – ondanks haar goddeloosheid – voor het gezin, voor het vaderland, voor een bepaalde natuurlijke moraal. De school van vandaag verbergt haar doelen niet eens meer. Niet alleen wordt God uitgesloten, niet alleen worden religie, geloof en de Kerk gedenigreerd, maar nu wordt zelfs de natuurlijke moraal openlijk bestreden: gezond verstand en rede zijn verloren gegaan. Ouders kunnen niet passief toezien. Waar mogelijk moeten katholieke scholen worden opgericht (omdat de modernistische deze naam niet verdienen). Waar het niet mogelijk is, moeten de ouders protesteren, en vooral moeten ze het niet als vanzelfsprekend beschouwen dat hun kinderen het geloof behouden. Hoe kunnen ze dit doen, als ze voortdurend worden gehersenspoeld? Dat de ouders zich informeren, dat ze hun kinderen vormen, dat ze reageren, tegenwerken, smeken. En mogen hun kinderen fiere rooms-katholieken zijn, en zich niet schamen over hun geloof.
Seculiere dood
Steeds meer verspreidt zich, dankzij de “heilige” (!) Paulus VI, de praktijk van het cremeren. Zie ook : https://www.sodalitium.cloud/over-de-praktijk-van-het-cremeren/
Missen voor de overledenen
De goede katholieke gewoonte om missen te laten opdragen voor de doden en voor de geestelijke en stoffelijke behoeften van de levenden gaat steeds meer verloren. De waarde van de Heilige Mis is onschatbaar. St. Leonard van Porto Maurizio zei terecht: “Het is gemakkelijker voor de wereld om zonder de zon te bestaan dan zonder de Heilige Mis”.
Tweet